De Verhandeling van de Uitstoot van Broeikasgassen

De ruimte die het Kyoto pact laat voor het verhandelen van uitstoottekorten en surplussen, wordt gretig benut. De organisatie die te veel uitstootgassen produceert, kan 'credits' kopen van organisaties die minder dan het maximum produceren. In theorie komt dit erop neer dat de vervuiler een boete betaald voor het overschrijven van het maximum, en dat de organisator die minder vervuilt, ervoor beloond wordt.

Verschillende organisaties zijn opgericht om dat handelen in uitstootgassen te bevorderen. Een van de grootste organisaties is het EU ETS (European Union Emission Trading Scheme). In deze organisatie kunnen landen van de Europese Unie onderling uitstootgassen verhandelen, om zo de Kyoto norm te halen. Ook heeft ieder land intern een plan dat dicteert in welke sector de uitstoot van broeikasgassen moet vermindert worden om de norm te behalen. Ook de bedrijven onderling kunnen zogenaamde credits verhandelen, de valuta van de uitstoot van de broeikasgassen.

De tijdsspanne waarin de EU ETS zou functioneren, is ingedeeld in 2 fases.

• fase 1: 2005-2007
• fase 2: 2008-2012

In fase 1 wordt vooral aandacht besteed aan de uitstoot van koolstofdioxide. In het eerste jaar van deze fase, en dus het eerste jaar van de EU ETS werd 362 miljoen ton koolstofdioxideuitstoot verhandeld, voor een totale waarde van 7,2 miljard euro.

In de tweede fase van de EU ETS zou het tempo van de vermindering van broeikasgassen worden opgedreven. De nadruk zal in deze periode niet meer alleen op koostofdioxide liggen, maar op alle broeikasgassen. Er wordt verwacht dat de meeste landen in deze periode zullen proberen de uitstoot van broeikasgassen door vliegtuigen te verminderen.

De lidstaten hadden een vermindering van gemiddeld 7% gepland voor het jaar 2006. Hieronder een lijst met de verdere geplande reductie.